اینجا آمریکا 2014 است
حدود شش سال پیش، بعد از آنکه مردم ایالات متحده رای خود را به نام «باراک اوباما»ی سیاهپوست به صندوق رای ریختند، «محمد قوچانی» در سرمقاله نشریه شهروند امروز، این اتفاق را ارباب شدن یک برده نامید و در تایید ساختار حکومتی در این کشور نوشت: «آمریکایی‌ها دشمن خارجی بسیار دارند اما دشمن خانگی ندارند. آنان دشمنان خانگی خود را به دوستان ابدی بدل کرده‌اند. اجداد اوباما 200 سال پیش اگر در آمریکا می‌زیستند برده‌هایی بیش نبودند اما امروز بازمانده آن بردگان رئیس‌جمهور آمریکا میشود. برده‌ای ارباب شد. آنان دشمنان را به دوستان تبدیل کرده‌اند؛ چرا ما دوستان‌مان را به دشمنان تبدیل می‌کنیم.»
حالا حدود یک ماه است که حومه «سن لوئیس» به محلی برای یادآوری «تیان‌آن‌من» تبدیل شده است؛ محلی که گارد ملی با زره‌پوش‌های جنگی در خیابان‌ها مانور میدهد و حکومت نظامی برقرار می‌کند؛ محلی که تاکنون جنازه دو شهروند سیاهپوست را روی دست کاخ سفید گذاشته و دامنه خشم اعتراضات مردمی را نیز گسترش داده است.
جامعه سیاه‌پوستان ایالات متحده که اکنون به یک انبار پر از باروت که آتش در آن افتاده، تبدیل شده‌اند، چند هفته است که رسما نه با پلیس که با ارتش آمریکا روبرو هستند. تانک‌های ضدمین که مخصوص جنگ‌های بیابانی هستند و همچنین استفاده از زره‌پوش‌های سنگین برای مقابله با راهپیمایی مردمی است که تنها راهکار نمایش اعتراضشان به جنایت پلیس این کشور، بالا بردن دست‌ها به یاد «مایکل براون» است.
روایت شهروندان آمریکایی از اوضاع «فرگوسن» در شبکه‌های اجتماعی
تانک، پلیس نظامی، اشغال، خفقان رسانه‌ای، منطقه پرواز ممنوع؛ آن هم در یک حومه. وضع آمریکا در سال ۲۰۱۴ این است
آیا مأموران پلیس خودروی زرهی لازم دارند؟ واقعا؟ این خودروها نفربرهای ضد مین هستند که بطور خاص برای عراق طراحی شده‌اند
تظاهرات اعتراضی در شهرک فرگوسن واقع در حومه سن لوئیس، روز ۹ اوت و در پی کشته شدن یک جوان هجده ساله سیاهپوست به نام «مایکل براون» در اثر شلیک یک مامور پلیس آغاز شد. مقتول زمانی هدف اصابت گلوله مامور سفید پوست پلیس قرار گرفت که دست خود را به علامت تسلیم بالا برده بود؛ موضوعی که سبب شده تا معترضین، این اقدام را دارای انگیزه‌های نژادپرستانه بدانند.
همه این اتفاقات در حالی افتاده است که رئیس‌جمهور این کشور در تعطیلات تابستانی بسر می‌برد. خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش کرد که باراک اوباما بر اثر فشار افکار عمومی مجبور شد تا تعطیلات خود در تاکستان «مارتا» را نیمه‌تمام بگذارد و نیمه‌شب دوشنبه در حالیکه معترضان به اعلام قوانین منع آمد و شد اهمیتی ندادند و در فرگوسن تظاهرات برپا کردند، به واشنگتن بازگردد تا با «جو بایدن»، معاونش و دیگر مشاورانش در خصوص تنش‌ها و درگیری‌ها بین پلیس و معترضان در فرگوسن میسوری گفت‌وگو و رایزنی کند.
منتقدان به او گفته بودند که رئیس‌جمهور آمریکا در بحبوحه بحران‌های داخلی و خارجی آمریکا، اوقات خود را در یک جزیره تفریحی و گردشی به سر می‌برد که همین مساله سبب شد تا وی به کاخ سفید مراجعت کند اما با این حال، اوباما روز سه‌شنبه مجددا به تاکستان مارتا باز می‌گردد تا آخر هفته خود را در آنجا سپری کند.
سکوت مجامع بین‌المللی حقوق بشری هم بسیار جالب است؛ چرا که نژادپرستی و تضییع حقوق شهروندان یک کشور به علت تفاوت رنگ پوست، از آن جنایت‌های تاریخی است که به نظر می‌رسد باید آن را در رمان‌های کلاسیک جهان جستجو کرد ولی انگار هنوز «ارباب لگری»ها زنده هستند تا «کلبه‌های عمو تُم» را بر سر صاحبانشان خراب کنند. کجاست «جرج اورول» تا ببینید هنوز هم همه باهم برابرند ولی بعضی‌ها برابرترند...
