حالا روحانی بدنبال چیست؟

امروز مکایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی به چهارمین نامزد تصدی وزارت علوم رای نداد و کلید دولت تدبیر و امید نتوانست ساختمان شهرک غرب وزارت علوم را باز کند و او را از این تصدی خطیر کنار گذاشت.

اما چیزی که برای همه مهم است این است که آقای روحانی که دولت خود را دنلت اعتدال گذاشته است چه اصراری دارد مبنی بر اینکه چزینه های معرفی شده برای وزارت علوم حتما باید از اعضا و موسسان اصلی جزب دولت ساخته سید محمد خاتمی یعنی جبهه مشارکت ایران اسلامی بوده باشد.

چندین دلیل را برای این کار میتوان ذکر کرد:

اولا آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی 92 همه مشکلات کشور را به دولت آقای احمدی نژاد منتسب میکرد و وعده میداد من با تدبیر و امید این مشکلات را حل خواهم کرد.

دوما عدم توافق هسته ای ایران با کشورهای 1+5 را بدلیل عملکردهای دولت احمدی نژاد میدانست و میگفت من در اسرع وقت توافق کشورهای فوق الاشاره را جلب خواهم کرد و این امر به لغو تحریمهای شکننده منجر خواهد شد.

سوما نه تنها تحریمهای شکننده و فلج کننده برداشته نشده است و توافق نهائی هم امضا نشده است متاسفانه امتیازات زیادی هم به زورگویان عالم داده ایم و اینک که بعد از امضای توافقنامه اقدام مشترک قرار بر این است که در سوم آذر توافقنامه نهائی امضا شود برخوردهای قلدر مآبانه جان کری و کاترین اشتون و دیگران نشان میدهد آرزوی امضا توافقنامه خیال باطلی است و عملی نیست.

لذا دولت سراسیمه با معرفی افراد غیر موجه بعنوان وزیر پیشنهادی وزارت علوم چند هدف عمده را دنبال میکند:

با برجسته نمودن رای عدم اعتماد به وزیر پیشنهادی عملا مذاکرات هسته ای را به حاشیه میبرد تا مردم کشورمان از چند و چون مسائل آن اطلاعی نداشته باشند و در ثانی در صورت عدم توافق و بعبارتی بهتر عدم موفقیت و شکست دولت در وعده های انتخاباتی خود را به حاشیه براند و همه مشکلات خود ساخته را به پای نمایندگان مجلس بنویسد که نمیگذارند کار بکنیم و این همان کار و اقدامی که خاتمی در آخرین روزهای دولت اصلاحات بدنبال نهادینه کردن این مفهوم بود که نمیگذارند دولت کاری بکند.

در هر حال نمایندگان مجلس هم تاکنون همانگونه که نشان داده اند نخواهند گذاشت کسانی که گردانندگان فتنه سال 88 بوده اند در عرصه علمی و سیاسی کشورمان جولان پیدا کنند.